از بازدید شما از Nature.com سپاسگزاریم.نسخه مرورگری که استفاده می کنید پشتیبانی محدودی از CSS دارد.برای بهترین تجربه، توصیه می کنیم از یک مرورگر به روز شده استفاده کنید (یا حالت سازگاری را در اینترنت اکسپلورر غیرفعال کنید).در عین حال، برای اطمینان از پشتیبانی مداوم، سایت را بدون استایل و جاوا اسکریپت ارائه می کنیم.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) با اختلال در توانایی خنثی کردن پاسخ های ترس به نشانه های مرتبط با تروما مشخص می شود.مطالعات انسانی و حیوانی به تفاوت‌ها در درگیری نواحی خاصی از قشر پیشانی به‌عنوان واسطه‌های کلیدی که موفقیت سرکوب ترس را تعیین می‌کنند، اشاره می‌کند، اما تأثیر متقابل مدارهای عصبی که درگیری افتراقی این نواحی را تعیین می‌کنند، مشخص نیست.برای درک بهتر اینکه چگونه تفاوت‌های فردی در یادآوری انقراض در تفاوت‌ها در فعالیت مدار عصبی منعکس می‌شود، ما برجستگی‌های قشر سابلیمبیک موش (IL) را با ردیاب‌های رتروگراد برچسب‌گذاری کردیم و پیش‌بینی‌های عصبی را در داخل و خارج از نورون‌های طرح‌کن IL مقایسه کردیم.ما این داده ها را تجزیه و تحلیل کردیم و آنها را بر اساس میزان حفظ حافظه محو شده در موش ها گروه بندی کردیم.ما دریافتیم که در سلول‌های IL-projection، نورون‌ها در پاراتالاموس خلفی فعالیت بیشتری را در موش‌ها نشان دادند که یادآور انقراض خوبی از خود نشان دادند.علاوه بر سلول‌های IL-طرح‌کننده، افزایش فعالیت Fos در نواحی انتخابی کلاستروم موش و هیپوکامپ شکمی با وضوح خوب مشاهده شد.نتایج ما نشان می دهد که تفاوت در یادآوری انقراض با الگوهای خاصی از فعالیت عصبی در داخل و خارج از پیش بینی IL همراه است.
شرطی سازی ترس زمانی اتفاق می افتد که یک محرک خنثی با یک محرک غیرشرطی بد (UCS) همراه باشد، به طوری که محرک اصلی خنثی، که اکنون محرک شرطی (CS) است، یک پاسخ ترس شرطی (CR) را در غیاب UCS ایجاد می کند.معکوس شدن ترس شرطی با کاهش CR به CS به دلیل ارائه مکرر CS در غیاب UCS1 انجام شد.تحقیقات قبلی نشان داده است که اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) با ناتوانی در یادآوری انقراض پاسخ های ترس شرطی مرتبط است.سنگ بنای درمان شناختی رفتاری برای درمان اختلال استرس پس از سانحه، مواجهه درمانی مبتنی بر انقراض پاسخ های ترس آموخته شده است.بنابراین، مطالعات تفاوت‌های فردی در ترس از انقراض جوندگان و مکانیسم‌های عصبی زمینه‌ای ممکن است به روشن کردن تفاوت‌ها در پاسخ‌های انسان به تروما و درمان اختلال استرس پس از سانحه کمک کند.با وجود پیشرفت در شناسایی مکانیسم‌های عصبی که خاطرات انقراض موفق را از ناموفق متمایز می‌کند، هنوز چیزهای زیادی برای کشف باقی مانده است.
مدل‌های جوندگان در این کار مفید هستند زیرا تفاوت‌های فردی قابل توجهی در یادآوری انقراض جوندگان وجود دارد 7،8،9،10.کار قبلی با بررسی مکانیسم‌های عصبی انقراض ترس در سطح جمعیت نشان داده است که فعال شدن قشر فرو مالبیک (IL) برای یادآوری انقراض لازم است (مراجعه‌های 11، 12، 13، اما به 14 مراجعه کنید)، و برخی از مطالعات کاهش در فعالیت جوندگان در IL در مقایسه با جوندگان که به خوبی ترسیده اند، حافظه ضعیفی در مورد انقراض نشان می دهد.با این حال، مکانیسم‌هایی که ILها به طور متفاوتی در تسهیل از بین بردن ترس در جوندگان در مقایسه با آنهایی که انقراض ضعیف‌تری را نشان می‌دهند، دخیل هستند، مشخص نیست.
یک احتمال این است که تفاوت در حافظه انقراض ترس بین افراد در نتیجه فعال شدن افتراقی IL های آوران خاص است.مطالعات تشریحی 18 نشان داده است که نواحی مختلف قشری و زیر قشری مغز برجستگی های متراکمی را به IL می فرستند که به نوبه خود برآمدگی های وابران را به بسیاری از مناطق مغز می فرستد.مطالعات در سطح جمعیت نشان داده اند که پیش بینی IL به آمیگدال برای به دست آوردن انقراض ترس مهم است 20،21،22 و ورودی IL از آمیگدال قاعده ای جانبی (BLA) نیز با یادگیری انقراض مرتبط است.تحقیقات کمتری در مورد دخالت مدارهای مرکز IL در یادآوری انقراض وجود دارد، اگرچه کار اخیر نشان می‌دهد که هیپوکامپ شکمی و پشتی هر دو در پیش‌بینی IL نقش دارند.ظاهراً برجستگی های وابران IL به هسته در حال ترکیب تالاموس نیز در خاطره انقراض ترس شرکت می کند.
این مطالعات قبلی شروع به ترسیم تصویری از تعامل مدارهای عصبی درگیر در یادآوری انقراض کرده‌اند، اما داده‌های بسیار کمی در مورد اینکه آیا فعالیت در مدارهای عصبی متمرکز بر IL بر تفاوت‌های فردی در یادآوری انقراض تأثیر می‌گذارد وجود دارد.در اینجا، ما به دنبال تعیین این بودیم که آیا تفاوت در حافظه انقراض ترس بین افراد با تغییرات در فعال سازی ورودی IL در مناطق خاص مغز مرتبط است یا خیر.به طور خاص، ما فعال شدن سلول‌های آوران IL را در هسته پارا بطنی تالاموس (PVT)، ترقوه (CLA)، BLA و هیپوکامپ شکمی (vHPC) ارزیابی کردیم.این نواحی مغز هم به این دلیل انتخاب شدند که برآمدگی‌های متراکمی را به IL ارسال می‌کنند و هم به این دلیل که دلیلی برای مشکوک بودن وجود دارد که ممکن است در بیان ترس از انقراض نقش داشته باشند.به عنوان مثال، یک مطالعه اخیر نشان داد که PVT، منطقه ای که در کسب و تولید مثل ترس نقش دارد، برای تولید مثل انقراض لازم است.علاوه بر این، مطالعات قبلی افزایش فعالیت آمیگدال پایه و vHPC را در موش‌هایی که حافظه انقراض را بیان می‌کنند، نشان داده‌اند.در نهایت، با توجه به اینکه هیچ یک از کارهای قبلی نقش آن را در انقراض ارزیابی نکرده اند، تجزیه و تحلیل claustrum اکتشافی تر است.با این حال، کار اخیر نشان می دهد که نقشی در شرطی سازی زمینه ای ترس ایفا می کند.
ردیاب‌های رتروگراد کونژوگه با GFP قبل از آزمایش رفتاری به IL موش‌ها تزریق شد و فعالیت Fos در آوران‌های IL در طول پخش مجدد انقراض، یادآوری ترس و در موش‌هایی که تحت آزمایش رفتاری قرار نگرفتند اندازه‌گیری شد.نتایج ما نشان می‌دهد که پیش‌بینی‌ها از تالاموس پارابطنی خلفی به IL افزایش فعالیت را در موش‌هایی که با موفقیت انقراض را به یاد می‌آورند، نشان می‌دهد.علاوه بر پیش‌بینی‌های IL، فعالیت عصبی در نواحی خاصی از ترقوه و هیپوکامپ شکمی در موش‌هایی که به خوبی پسرفت کردند، افزایش یافت.نتایج ما نشان می دهد که الگوهای فعالیت عصبی درونی و بیرونی پیش بینی شده بر روی IL با تفاوت های فردی در حافظه انقراض ترس همراه است.
پنجاه و چهار موش نر بالغ نژاد Sprague-Dawley (300-325 گرم در بدو ورود) به دست آمده از آزمایشگاه رودخانه چارلز (رالی، NC) به عنوان افراد مورد استفاده قرار گرفتند.موش ها به صورت جفت، با دسترسی آزاد به غذا و آب، در یک چرخه نور/تاریکی 12 ساعته (چراغ ها در ساعت 7 صبح روشن می شوند) قرار گرفتند.از دو گروه موش صحرایی (28=n و 26=n) برای این آزمایشات استفاده شد.پس از حذف مرگ، خطای جراحی، عدم بیان GFP در محل مورد نظر، کیفیت پایین بافت و مشکلات رفتاری (توضیح داده شده در روش‌ها)، گروه یادآور انقراض شامل 21 موش و گروه یادآور ترس شامل 7 موش صحرایی، قفس خانگی بود.گروه شامل 7 موش بود (35 موش در آنالیز نهایی وارد شدند).همه رویه‌ها توسط کمیته مراقبت و استفاده از حیوانات نهادی دانشگاه استونی بروک تأیید شد و مطابق با دستورالعمل‌های ARRIVE (https://arriveguidelines.org) و دستورالعمل‌های NIH برای مراقبت و استفاده از حیوانات آزمایشگاهی بود.
موش‌ها دو روز قبل از جراحی تحت درمان قرار گرفتند.موش‌ها با کتامین (87 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و زایلازین (10 میلی‌گرم بر کیلوگرم) بیهوش شدند، در دستگاه استریوتاکسیک (Stoelting، Woodale، IL) قرار گرفتند و تزریق‌های یک‌طرفه AAVrg-CAG-GFP (Addgene, 30) به IL دریافت کردند.(تعادل تزریق چپ و راست).برای تزریق، یک کانول 22 گیج در جای خود پایین آورده شد (AP: + 3.00، ML: 0.6 ±، DV: - 5.2).یک کانول داخلی 28G (که از طریق لوله PE 20 به پمپ تزریق متصل است) را به کانول راهنما وارد کنید تا 0.6 میکرولیتر ویروس را با سرعت 0.15 میکرولیتر در دقیقه تحویل دهید و به مدت 5 دقیقه پس از سالم ماندن انفوزیون در محل بگذارید..پس از بخیه زدن، به موش‌ها ملوکسیکام (mg/kg 1) تزریق شد و به محض اینکه قادر به حرکت بودند به قفس خود بازگردانده شدند.موش‌ها به مدت حدود 7 هفته در قفس خود نگهداری شدند تا امکان بهبودی ویروس و انتقال رتروگراد فراهم شود.سه موش تحت بیهوشی مردند و در نتیجه 51 موش (94 درصد) با موفقیت پس از جراحی بهبود یافتند.
تمام مراحل در محفظه های تهویه مطبوع 32 × 25 × 21 سانتی متر (Clever Systems Inc., Reston, VA) که در جعبه های عایق جاذب صدا با ابعاد 45.7 × 43.2 سانتی متر × 43.2 سانتی متر قرار داشتند (Clever Sys. Inc.) انجام شد.).در طول جلسات یادگیری انقراض و یادآوری انقراض، زمینه تغییر کرد تا با زمینه شرطی اصلی متفاوت باشد.شرایط A (تولید ترس) شامل لامپ های رشته ای 28 ولتی، خانگی (Chicago Micro Lighting، UK)، در حالی که شرایط B (آموزش خاموشی، آزمایش یادآوری خاموشی، و تست یادآوری ترس) شامل لامپ های LED مادون قرمز (Univivi IR Illuminator، Shenzhen) بود. .، چین؛U48R).علاوه بر این، در حالی که Context A دارای یک کف باریک ضد لرزش با دیوارهای فولادی ضد زنگ و پلکسی گلاس است، Context B حاوی درج های فلزی رنگ شده روی زمین و دیوارها است.شکل Context B نیز با قرار دادن یک درج فلزی منحنی 33.5 در 21.3 سانتی متر در یک محفظه تهویه استاندارد اصلاح شد.علاوه بر این، در بافت A، محفظه ها با اسید استیک 5٪ پاک شدند، در حالی که در بافت B، اتاق ها با 5٪ هیدروکسید آمونیوم پاک شدند.در نهایت، در زمینه B، موش‌ها به جای چرخاندن در قفس روی چرخ دستی‌ها، در سطل به اتاق آزمایش آورده شدند.جلسات رفتاری با دوربین بالایی ضبط شد، و سیگنال ویدیویی از هر دوربین به نرم افزار (FreezeScan 2.00، Clever Sys. Inc.، Reston، VA) که رفتار محو شدن را بر اساس تغییرات پیکسل ارزیابی می کرد، وارد شد.پارامترها به گونه ای انتخاب شدند که رفتار محو شدن تخمین زده شده توسط کامپیوتر با رفتار ناظران آموزش دیده که به صورت دستی تخمین زده شده اند مطابقت داشته باشد.مقداری که درصد زمان انجماد را در یک بازه 30 ثانیه ای نشان می دهد.
تمام برنامه های رفتاری در طول بخش نور چرخه نور/تاریکی انجام می شود.موش‌ها 5 روز قبل از شروع روش‌های رفتاری تحت درمان قرار گرفتند و برای سه روز آخر درمان به اتاق رفتار منتقل شدند.در روز اول آزمایش رفتاری، گروهی از موش‌های صحرایی یادآور انقراض در یک رفلکس شرطی ترس قرار داده شدند، سپس در بافت A قرار گرفتند، به مدت 6 دقیقه دوره سازگاری غیرتحریکی داده شد، و سپس هر دو ترکیب 4 کیلوهرتز، 76 دسی‌بل، 30 ثانیه به آنها داده شد. .تون و ختم کلی، 1.0 میلی آمپر، ضربه 1 ثانیه (2 دقیقه ITI).برای تمام تمرینات رفتاری، 2 دقیقه پس از آخرین ارائه محرک، موش‌ها به قفس بازگردانده شدند.روز بعد، موش های گروه انقراض-یادآوری در اتاق زمینه B قرار گرفتند و 20 ارائه صدا (2 دقیقه ITI) را به عنوان آموزش انقراض پس از یک دوره عادت 6 دقیقه ای انجام دادند.روز بعد، موش های گروه تولید مثل انقراض پس از یک دوره 6 دقیقه ای سازگاری به عنوان آزمایش انقراض در معرض 4 تن در بافت B قرار گرفتند.موش های گروه حافظه انقراض 60 دقیقه پس از جلسه رفتاری پرفیوژن شدند.گروهی از موش‌های کنترل که خاطرات ترس را برمی‌انگیختند، در روز اول پاسخ شرطی ترس در زمینه A تحت همین روش قرار گرفتند. چهل و هشت ساعت بعد، موش‌ها در اتاق B قرار گرفتند و تحت 4 ارائه صوتی قرار گرفتند (2- دقیقه ITI) به عنوان یک آزمون یادآوری.ترس بعد از یک دوره 6 دقیقه ای سازگاری.60 دقیقه بعد از جلسه رفتاری موش‌ها پرفیوژن شدند.گروهی از موش‌های کنترل خانگی در طول آزمایش در قفس خانگی خود باقی ماندند و در همان روز با موش‌های آزمایشگاهی پرفیوژن شدند.هر یک از دو گروه موش به دو سری تقسیم شدند و تعداد حیوانات در هر گروه بین سری ها متعادل شد.یکی از موش‌های صحرایی در گروه خاطرات ترس از تجزیه و تحلیل حذف شد زیرا علائم شرطی شدن ترس را نشان نمی‌داد (یخ زدن کمتر از 15٪ در طول آزمایش خاطرات ترس).برای نموداری از جدول زمانی رفتار، شکل 2A را ببینید.
موش‌ها با محلول Fatal Plus (100 میلی‌گرم بر کیلوگرم)، سپس با 10% PBS سرد و سپس فرمالین بافر 10 درصد پرفیوژن شدند.مغز برداشته شد و در محلول ساکارز 30 درصد در فرمالین در دمای 4 درجه سانتیگراد به مدت حدود 1 هفته نگهداری شد.سپس مغز منجمد شد و به ضخامت 40 میکرومتر برش داده شد.مقاطع به صورت متوالی در 10% PBS در دمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری شدند.سپس، ایمونوفلورسانس بر روی مقاطع شناور آزاد حاوی ناحیه مورد نظر مغز انجام شد.مقاطع 3 بار در 10% PBS به مدت 5 دقیقه شستشو شدند.سپس مقاطع در محلول مسدودکننده 5 درصد سرم معمولی بز به مدت 2 ساعت در دمای اتاق انکوبه شدند و سپس سه بار دیگر به مدت 5 دقیقه هر کدام در 10 درصد PBS شسته شدند.سپس بخش ها یک شبه در دمای 4 درجه سانتی گراد در آنتی بادی های اولیه (c-Fos، #2250، 1:500) (Cell Signaling، Danvers، MA) رقیق شده در 1٪ BSA در 10٪ PBS انکوبه شدند.روز بعد، مقاطع در 10% PBS به مدت 30 دقیقه در دمای 4 درجه سانتیگراد، سپس 3 بار به مدت 5 دقیقه در 10% PBS شسته و با آنتی بادی ثانویه (Alexa Fluor 594 goat anti-rabbit, red conjugate, 1:500) انکوبه شدند. ).) (Invitrogen, Carlsbad, CA) در دمای اتاق به مدت 2 ساعت.پس از 3 بار شستشوی اضافی در 10% PBS به مدت 5 دقیقه، برش ها بر روی لام های شیشه ای قرار گرفتند و با Fluoromount-G (Invitrogen) مهر و موم شدند.تصاویر نماینده رنگ آمیزی ایمنی را در شکل 3G ببینید.
یک میکروسکوپ فلورسنت با استفاده از یک دوربین دیجیتال Infinity3 (Lumenera، اتاوا، انتاریو، کانادا) و یک موتور نوری (Lumencor، Beaverton، OR) متصل به یک میکروسکوپ زایس برای به دست آوردن تصاویر از هر منطقه از مغز مورد نظر، از جمله بخش‌های حاوی IL بدون ایمونوفلورسانس.برای تایید قرارگیری صحیح محل تزریق انجام می شود.تصاویر مورد استفاده برای شمارش سلول ها با بزرگنمایی 20 برابر به دست آمد.برای هر بخش بافت، یک تصویر با فیلتری که امکان تجسم GFP را فراهم می کند و یک تصویر با فیلتری که امکان تجسم ترکیب قرمز الکسا فلور را در آنتی بادی ثانویه می دهد، بگیرید و از نرم افزار تصویربرداری (Infinity Analyze، نسخه 3) برای تصویر استفاده شد. پوشش.با استفاده از زمان نوردهی یکسان و تنظیمات افزایش، تمام تصاویر همه نواحی مغز را به دست آورید.شش موش از تجزیه و تحلیل حذف شدند زیرا انتقال اصلی ویروس در خارج از IL رخ داده است (88٪ نرخ ضربه).هشت موش دیگر از مطالعه حذف شدند، زیرا علیرغم حمله ویروس به IL، بیان کافی GFP را در تمام مناطق مورد نظر مغز نشان ندادند.علاوه بر این، یک موش صحرایی به دلیل کیفیت بافت ضعیف از مطالعه خارج شد.
روشنایی و کنتراست را برای کاهش نویز پس‌زمینه در تصویر J (NIH) با استفاده از روش مشابه برای هر تصویر تنظیم کنید.شمارش سلول‌ها برای کل سلول‌های برچسب‌دار رتروگراد، کل سلول‌های نشاندار شده با Fos، و کل سلول‌های دوبرچسب شده به‌صورت دستی توسط آزمایش‌گر انجام شد که حیوانات را شناسایی نکرد و با استفاده از پلاگین سیتومتر Image J انجام شد.تعداد سلول ها به سلول/mm2 نرمال شد.برای تجزیه و تحلیل بیان Fos در سلول‌های پروجکشن کننده IL، تعداد سلول‌های دارای نشاندار دوگانه به تعداد کل سلول‌های نشاندار رتروگراد نرمال شد.برای تجزیه و تحلیل mBLA، mvHPC و pvHPC، تعداد سلول ها از چندین تصویر 20x جمع شده و به سلول/mm2 نرمال شد.برای تجزیه و تحلیل بقیه مناطق مغز، یک تصویر 20x یا بخشی از یک تصویر 20x تجزیه و تحلیل شد و به سلول/mm2 نرمال شد.تجزیه و تحلیل vHPC شامل CA1، CA2 و مناطق vHPC تحت غالب بود.شکل 1 نواحی مغز را نشان می دهد که با تصاویری که مرز قدامی-خلفی هواپیما را مشخص می کند، تجزیه و تحلیل شده است.
اختصارات و مکان مناطق مورد نظر مغز.توضیح اختصارات و مکان‌های نواحی مغز که در دست‌نوشته آمده است.نقشه مغز دامنه عمومی برگرفته از Swanson (2004) Brain Map: Structure of the Rat Brain، ویرایش سوم، دارای مجوز Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/ 4.0) ./)، برای دانلود در https://larrywswanson.com موجود است.
میانگین درصد زمان انجماد در یک دوره پخش آهنگ 30 ثانیه‌ای، به استثنای فواصل میانی، محاسبه می‌شود.نرخ یادآوری انقراض با بیان درصد زمان محو شدن در طول یادآوری انقراض به عنوان درصد محو شدن در طول 4 آزمایش اول تمرین انقراض (محو شدن در طول چهار زنگ یادآوری خاموشی / محو شدن در طول چهار تن آموزش انقراض اول * 100) محاسبه شد.نمرات پایین نشان دهنده حافظه محو خوب و نمرات بالا نشان دهنده حافظه محو ضعیف است.موش‌ها بر اساس امتیاز یادآوری انقراض طبقه‌بندی شدند، با موش‌هایی که در یک سوم بالای امتیاز یادآوری انقراض به عنوان «موش‌های انقراض بد» طبقه‌بندی شدند و موش‌های دو سوم آخر امتیاز یادآوری انقراض به عنوان «خوب» طبقه‌بندی شدند.موش های محو حافظه
آزمون‌های ناپارامتری استفاده می‌شوند زیرا داده‌ها اغلب مفروضات مربوط به توزیع نرمال و/یا همگنی واریانس‌ها را نقض می‌کنند.از همبستگی رتبه اسپیرمن برای تعیین اینکه آیا ارتباط معنی‌داری بین نمرات یادآوری انقراض و نشانگرهای Fos و نشانگرهای دوگانه در نواحی مورد نظر مغز در همه موش‌های تحت آزمایش یادآوری انقراض وجود دارد یا خیر، استفاده شد.برای تعیین اینکه آیا بین دو گروه مستقل تفاوت وجود دارد یا خیر از آزمون U Mann-Whitney استفاده شد.از آزمون کروسکال-والیس برای تعیین اینکه آیا 2 یا چند گروه با یکدیگر تفاوت دارند یا خیر، و از آزمون مقایسه چندگانه دان زمانی استفاده می شود که آماره کروسکال-والیس معنی دار باشد.محو شدن در طول یادگیری انقراض با استفاده از تجزیه و تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر با گروه به عنوان عامل بین موضوعی و آزمون به عنوان عامل درون آزمودنی ارزیابی شد. نتایج زمانی که P <0.05 برای همه آزمون های آماری معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج زمانی که P <0.05 برای همه آزمون های آماری معنی دار در نظر گرفته شد. Результаты считались значимыми при p < 0,05 для всех статистических тестов. نتایج در p <0.05 برای همه آزمون های آماری معنی دار در نظر گرفته شد.当所有统计检验的p < 0.05 时，结果被认为是显着的。当所有统计检验的p < 0.05 时，结果被认为是显着的。 Результаты считались значимыми при p < 0,05 для всех статистических тестов. نتایج در p <0.05 برای همه آزمون های آماری معنی دار در نظر گرفته شد.
شکل 2 جدول زمانی آزمایشی (شکل 2A) و توزیع فراوانی تمام موش های در معرض انقراض را نشان می دهد (شکل 2B). موش های گروه انقراض خوب و ضعیف به طور قابل توجهی در این نمرات یادآوری انقراض محاسبه شده متفاوت بودند (001/0p <، U = 0) (شکل 2C). موش های گروه انقراض خوب و ضعیف به طور قابل توجهی در این نمرات یادآوری انقراض محاسبه شده متفاوت بودند (001/0p <، U = 0) (شکل 2C). Крысы в ​​группах с хорошим и плохим угашением значительно различались по этим рассчитанным показателям припоминания угашения (U = 0، p <0,001) (ris. 2C). موش‌های گروه انقراض خوب و ضعیف در این نرخ‌های یادآوری انقراض محاسبه‌شده تفاوت معنی‌داری داشتند (001/0p<، U=0) (شکل 2C).在这些计算的灭绝回忆分数中，良好和不良灭绝组中的大鼠存在显0，0差弝0. U = 0，p <0.001）（图2C، در этих рассчитанных показателях припоминания угашения крысы در گروهпах с хорошим и плохим угашением значительно различались (U = 0، p <0,001) (مقام 2C). در این نرخ‌های یادآوری انقراض محاسبه‌شده، موش‌ها در گروه‌های انقراض خوب و ضعیف به طور قابل‌توجهی متفاوت بودند (001/0p <، U = 0) (شکل 2C).تفاوت معنی داری در زمان انجماد بین گروه هایی با خاموشی خوب، انقراض ضعیف و یادآوری ترس در طول دوره پایه جلسه رفلکس شرطی ترس وجود نداشت (X2(2) = 2.746، p = 0.253) (شکل 2D).علاوه بر این، در طول ارائه اولین آهنگ رفلکس شرطی ترس، تفاوت معنی‌داری در زمان انجماد بین گروه‌های با خاموشی خوب، انقراض ضعیف و یادآوری ترس وجود نداشت (X2(2) = 1.107، p = 0.575). و همچنین در هنگام ترس در طنین دوم.در طول جلسه شرطی‌سازی، تفاوت معنی‌داری در زمان انجماد بین گروه‌های با انقراض خوب، انقراض ضعیف و یادآوری ترس وجود داشت (214/2=2(2, 331/0=p) (شکل 2D).همچنین تفاوت معنی داری در زمان محو شدن بین گروه های انقراض خوب و ضعیف در طول دوره آموزش انقراض پایه وجود نداشت (00/45 = U، 799/0 = p) (شکل 2D). سپس، یک اثر اصلی قابل توجه بلوک آزمایشی (5 تن در هر بلوک) بر زمان صرف شده برای انجماد در طول جلسه تمرین انقراض وجود داشت (F (2.884، 54.80) = 8.331، p <0.001، که نشان می دهد یادگیری انقراض رخ داده است (شکل 2D ). سپس، یک اثر اصلی قابل توجه بلوک آزمایشی (5 تن در هر بلوک) بر زمان صرف شده برای انجماد در طول جلسه تمرین انقراض وجود داشت (F (2.884، 54.80) = 8.331، p <0.001، که نشان می دهد یادگیری انقراض رخ داده است (شکل 2D ). مطالب مربوط به این اثر اولیه بلوک (5 تونو در بلوک) در زمان، برای کاهش وزن در زمان های مختلف (F (2,884, 54,80) = 8,331, p <0,001, p <0,001, рис. 2D). سپس یک اثر اصلی قابل توجه بلوک آزمایشی (5 تن در هر بلوک) بر زمان انجماد در طول تمرین انقراض (F(2.884, 54.80) = 8.331، P <0.001 بود، که نشان می دهد یادگیری انقراض در حال انجام است (شکل . 2 بعدی). ).接下来，在消退训练期间，试块（每块5 音）对冻结时间有显着的主效应（F（2.884，54.80）=8.331，p < 0.001），表明发生了消退学习（图2D） ） .接下来，在消退训练期间，试块（每块5 音）对冻结时间有显着的主效应（F（2.884，54.80）=8.331，p < 0.001），表明发生了消退学习（图2D） ） . بلوک های بزرگ (5 تا تونو در بلوک) نشان دهنده ارزش اصلی کاهش وزن است (F (2,884, 54,80) = 8,331, p <0,001), . 2 بعدی). سپس، در طول یادگیری انقراض، بلوک‌های آزمایشی (5 تن در هر بلوک) تأثیر اصلی قابل‌توجهی بر زمان محو شدن داشتند (F(2.884، 54.80) = 8.331، p <0.001، که نشان می‌دهد یادگیری انقراض در حال وقوع است (شکل .2D) .با این حال، گروه انقراض (F(1, 19) = 3.091، p = 0.095) تاثیر معنی داری بر زمان محو شدن در طول دوره آموزش انقراض نداشت و هیچ تعاملی بین بلوک آزمایشی و گروه انقراض وجود نداشت (F(4 ، 19)).76) = 1.890، p = 0.121) (شکل 2D). در طول جلسه آزمون، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های خاموشی خوب، انقراض ضعیف و یادآوری ترس در زمان صرف شده برای انجماد در طول دوره پایه وجود داشت (X2 (2) = 8.569، 0.014 = p) به طوری که گروه یادآوری ترس به طور قابل‌توجهی منجمد شد. بیشتر از گروه انقراض خوب (میانگین اختلاف رتبه = 10.57، p = 0.017)، اما نه گروه انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = - 3.714، p > 0.999) (شکل 2D). در طول جلسه آزمون، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های خاموشی خوب، انقراض ضعیف و یادآوری ترس در زمان صرف شده برای انجماد در طول دوره پایه وجود داشت (X2 (2) = 8.569، 0.014 = p) به طوری که گروه یادآوری ترس به طور قابل‌توجهی منجمد شد. بیشتر از گروه انقراض خوب (میانگین اختلاف رتبه = 10.57، p = 0.017)، اما نه گروه انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = - 3.714، p > 0.999) (شکل 2D).در طول جلسه آزمون، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف و یادآوری ترس در زمان صرف شده برای انجماد در طول دوره پایه وجود داشت (X2(2) = 8.569، p = 0.014)، به طوری که گروه یادآوری ترس منجمد شد. به طور قابل ملاحظه .بیشتر، چه در گروه هوس‌بازی‌شده (مرکز طبقه‌بندی طبقه‌بندی شده = 10,57، p = 0,017)، اما در گروه پرخطر بودن (معادل طبقه‌بندی شده = -3,714، p> 0,999) (معادل 0,999) (میلادی) بیشتر از گروه انقراض خوب (میانگین اختلاف رتبه = 10.57، p = 0.017) اما نه در گروه انقراض بد (میانگین اختلاف رتبه = 3.714، p > 0.999) (شکل 2D).在测试期间，良好消退组、不良消退组和恐惧回忆组在基线期冻结时间方面存在显着差异（X2 (2) = 8.569，p = 0.014），因此恐惧回忆组冻结显着超过良好的灭绝组（平均秩差= 10.57，p = 0.017），但不是差的灭绝组（平均秩差= – 3.714，p>2）9）D在 测试 期间 ， 良好 消退组 、 消 退组 和 恐惧 在 基线期 冻结 时间 方面 存在 显着 差异 （（x2 (2) = 8.569 ， p = 0.014） ， 恐惧 回忆组 冻结 显着 良好 的 组 组 组 组 组组 组 组（平均秩差= 10.57，p = 0.017），但不是差绝组（平均秉差= - 3.714（（（9，9p > در течение периода тестирования наблюдалась значительная разница между گروهпой со хорошим угашением، گروهی با هيجان انگيز و گروهی با سوپرايمينیيم درجات ريزپايه زماني برای اموزش با هيئت هيجانی (X2,5,2) , اگر گروهی با هوروشیم جمع شده اند (میانگین طبقه بندی شده = 10,57، p = 0,017)، اما این گروه نیست (مرکز طبقه بندی رتبه بندی = -3,714, p> 0,999) (ریس. 2D). در طول دوره آزمایش، بین گروه انقراض خوب، گروه انقراض ضعیف و گروه یادآوری ترس از نظر زمان انجماد در ابتدا تفاوت معنی‌داری وجود داشت (2(2) = 8.569، p = 0.014)، بنابراین یادآوری ترس گروه به طور قابل توجهی بیشتر از گروه با انقراض خوب منجمد می شود (میانگین اختلاف رتبه = 10.57، p = 0.017) اما نه گروه با انقراض ضعیف (تفاوت رتبه متوسط ​​= 3.714، p > 0.999) (شکل 2D).گروه انقراض خوب، گروه انقراض ضعیف و گروه یادآور ترس نیز زمان‌های محو شدن متفاوتی در طول ارائه لحن جلسه آزمون داشتند (93/14 = X2(2)، 001/0 = p)، بنابراین گروه خاموشی خوب به‌طور معنی‌داری کمتر بود. زمان.زمان انجماد نسبت به گروه انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = 9.286، p = 0.044) و گروه حافظه ترس (تفاوت رتبه میانگین = 13.86، p = 0.001) (شکل 2D).
تفاوت های فردی در یادآوری انقراض.(الف) طرح کلی روشهای جراحی و رفتاری.(ب) توزیع فراوانی که تفاوت‌های فردی را در نمرات حافظه ناپدید نشان می‌دهد.(ج) شواهدی مبنی بر اینکه گروه‌هایی که بر اساس امتیازات محاسبه‌شده یادآوری انقراض طراحی شده‌اند، دو فنوتیپ متفاوت را نشان می‌دهند.(د) میانگین درصد زمانی که موش‌ها برای انقراض بد، انقراض خوب و یادآوری ترس منجمد می‌شوند در سلول‌های 30 ثانیه‌ای از یک جلسه رفلکس ترس شرطی، در تن‌های 20، 30 ثانیه، در طول جلسه یادگیری انقراض به 5 بلوک فرو ریختند (4 تن) .هر کدام)، و در چهار تن در جلسات خاطرات محو شدن و خاطرات ترس.نوارهای خطا نشان دهنده انحراف استاندارد میانگین هستند. *p <0.05، **p <0.01، ***p <0.001، ****p <0.0001. *p <0.05، **p <0.01، ***p <0.001، ****p <0.0001. *р < 0,05, **р < 0,01, ***р < 0,001, ****р < 0,0001. *p <0.05، **p <0.01، ***p <0.001، ****p <0.0001. *p<0.05،**p <0.01،*p <0.001،****p <0.0001. *p<0.05،**p <0.01،*p <0.001،****p <0.0001. *р < 0,05, **р < 0,01, ***р < 0,001, ****р < 0,0001. *p <0.05، **p <0.01، ***p <0.001، ****p <0.0001.
یک نشانگر رتروگراد به IL تزریق شد (شکل 3A) و تعداد سلول های GFP+ در امتداد محور قدامی-خلفی ناحیه مورد نظر تعیین شد (شکل 3B-F).تفاوت معنی‌داری در تعداد سلول‌های GFP+ بین PVT قدامی، میانی و خلفی وجود داشت (X2(2) = 8.200، p = 0.017)، بنابراین mPVT سلول‌های GFP+ به‌طور معنی‌داری بیشتر از aPVT (میانگین رتبه) Diff را نشان داد.= 18.37، p = 0.035) و pPVT (میانگین رتبه تفاوت = 17.71، p = 0.045) (شکل 3C).اگرچه چندین حیوان هیچ سلول GFP+ را در pCLA تشخیص ندادند و بنابراین نتوانستند فعالیت در این منطقه را نقشه برداری کنند، تفاوت معنی داری بین CLA قدامی، میانی و خلفی وجود نداشت (X2(2) = 5.596، p = 0.061).تعداد سلول های GFP+ (شکل 3D).سپس، از آنجایی که برخی از سلول‌های GFP+ در aBLA یا avHPC در موش‌های مختلف یافت شد، تنها وسط و پشت این نواحی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.BLA میانی و خلفی (U=393، p=0.009) به طور قابل توجهی در تعداد سلول های GFP+ متفاوت بود، بنابراین pBLA برجستگی های IL بیشتری نسبت به mBLA نشان داد (شکل 3E).به طور مشابه، تفاوت معنی‌داری بین vHPC‌های میانی و خلفی وجود داشت، بنابراین pvHPC‌ها پیش‌بینی‌های IL بیشتری نسبت به mvHPC نشان دادند (U = 403.5، 0.014 = p) (شکل 3F).شکل 3G یک تصویر مثالی است که Fos، aavRG-GFP و سلول های دارای برچسب دوبل را نشان می دهد.
آوران های IL را در کل ناحیه مورد نظر مغز تعیین کنید.(الف) نمایش شماتیک از توزیع aavRG-CAG-GFP در کل موش IL.(ب) تصاویری از نشانگرهای رتروگراد در مکان‌های مختلف قدامی خلفی در ناحیه مغز مورد نظر.تعیین کمیت برچسب زدن رتروگراد در امتداد محور قدامی خلفی (C) تالاموس پارا بطنی، (D) ترقوه، (E) لوزه قاعده جانبی و (F) هیپوکامپ شکمی.(G) تصاویر نماینده نشان‌دهنده برچسب‌گذاری رتروگراد aavRG، برچسب‌گذاری Fos، و برچسب‌گذاری مضاعف aavRG و Fos در aPVT.نوارهای خطا نشان دهنده انحراف استاندارد میانگین هستند. *p <0.05، **p <0.01. *p <0.05، **p <0.01. *р <0.05، **р <0.01. *p <0.05، **p <0.01. *p <0.05،**p <0.01. *p <0.05،**p <0.01. *р <0.05، **р <0.01. *p <0.05، **p <0.01.نوار مقیاس 100 میکرومتر.نقشه مغز دامنه عمومی در پانل A از نقشه مغز سوانسون (2004): ساختار مغز موش، ویرایش سوم، با مجوز Creative Commons Attribution-NonCommons 4.0 بین المللی (https://creativecommons.org/licenses/by-nc) بازتولید شده است. )./4.0/) برای دانلود در https://larrywswanson.com موجود است.
فعالیت Fos اختصاصی جهانی و IL در aPVT، mPVT و pPVT در تمام موش‌ها مورد بررسی قرار گرفت.تفاوت معنی‌داری بین انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و گروه‌های سلول خانگی در بیان Fos در aPVT وجود نداشت (X2(3) = 3.888, p = 0.274) (شکل 4A)، و همچنین همبستگی معنی‌داری بین Fos وجود نداشت. در aPVT بین بیان و یادآوری خاموشی (rs = 0.092، p = 0.691) (شکل 4B) یا بین بیان Fos در آوران های aPVT IL و یادآوری خاموشی (rs = 0.143، p = 0.537) (شکل 4D).با این حال، در آوران‌های aPVT IL، بیان Fos بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس، و گروه‌های سلول خانگی به طور قابل‌توجهی تفاوت داشت (05/15 = X2(3)، 002/0 = p)، بنابراین گروه یادآوری ترس انقراض نسبتاً خوبی را نشان داد.گروه های رگرسیون (میانگین اختلاف رتبه = 11.54، p = 0.003)، رگرسیون ضعیف (تفاوت رتبه متوسط ​​= 10.57، 0.034 = p) و سلول خانه (تفاوت رتبه میانگین = 12.79، p = 0.005) (شکل 4C).علاوه بر این، تفاوت معنی‌داری بین انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و گروه‌های سلول خانگی برای بیان Fos در mPVT (X2(3) = 2.272، p = 0.518) (شکل 4E) و برای بیان Fos در mPVT وجود نداشت..همبستگی قابل توجهی با یادآوری خاموشی (rs = 0.168 p = 0.468) (شکل 4F).اگرچه تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های سلولی خوب، بد، یادآوری ترس و خانه در بیان Fos در سلول‌های mPVT آوران IL وجود داشت (X2(3) = 9.252، p = 0.026)، مقایسه post hoc هیچ یا دو را نشان نداد.تفاوت های قابل توجه بین گروه ها (شکل 4G).علاوه بر این، هیچ ارتباط معنی‌داری بین بیان Fos در سلول‌های mPVT آوران IL و یادآوری انقراض وجود نداشت (rs = 0.174، p = 0.450) (شکل 4H). سپس، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و قفس خانگی در بیان Fos در pPVT وجود داشت (X2 (3) = 13.89، p = 0.003)، به طوری که گروه انقراض خوب (میانگین رتبه تفاوت = 14.96، p = 0.010)، اما نه انقراض ضعیف (میانگین رتبه اختلاف. = 12.86، p = 0.113) یا گروه یادآوری ترس (میانگین رتبه تفاوت = 2.571، p > 0.999)، بیان Fos بیشتری نسبت به گروه قفس خانگی (شکل 4I). سپس، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و قفس خانگی در بیان Fos در pPVT وجود داشت (X2 (3) = 13.89، p = 0.003)، به طوری که گروه انقراض خوب (میانگین رتبه تفاوت = 14.96، p = 0.010)، اما نه انقراض ضعیف (میانگین رتبه اختلاف. = 12.86، p = 0.113) یا گروه یادآوری ترس (میانگین رتبه تفاوت = 2.571، p > 0.999)، بیان Fos بیشتری نسبت به گروه قفس خانگی (شکل 4I). Далее, наблюдалась значительная разница между گروهپامی با хорошим угасанием, плохим угашением, отзывом страха и домашней клеткой в ​​экспрессии Fos در pPVT (X2 (3) = 13,89, 13,89, p = 13,89, p= تفاوت = 14,96، p = 0,010)، اما در گروه plohogo ugasheniya (در میانگین 12,86، p = 0,113) یا گروه دراسپومینیй در سطحه (средняя ранговая разница = p2,9,0) выраженная экспрессия Fos, чем в группе группа домашних клеток (рис. 4I). علاوه بر این، بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و گروه‌های سلول خانگی در بیان Fos در pPVT تفاوت معنی‌داری وجود داشت (X2(3)=13.89، p=0.003)، به طوری که گروه انقراض خوب (میانگین رتبه تفاوت. 14.96 =، 0.010 = p)، اما نه در گروه انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = 12.86، p = 0.113) یا گروه حافظه ترس (میانگین اختلاف رتبه = 2.571، p > 0.999)، بیان Fos بارزتری نسبت به گروه نشان دادند. گروه سلول خانگی (شکل 4I).其次 ， ppvt 中 fos 表达 好 消 、 差消 、 恐惧 和 家笼组 存在 显着 差异 差异 （（x2 （3） = 13.89 ， p = 0.003） 使得 消组 （（（（（（（（میانگین رتبه difff.= 14.96، p = 0.010)，但不是较差的消退(میانگین رتبه تفاوت. = 12.86، p = 0.113) ）= 14.96، p = 0.010)，但不是较差的消退(میانگین رتبه تفاوت. = 12.86، p = 0.113) ）.دوم، تفاوت معنی‌داری در بیان Fos در pPVT بین گروه‌های خوب، بد، یادآوری ترس و سلول‌های خانگی وجود داشت (X2(3) = 13.89، p = 0.003)، که باعث شد گروه دریافت خوب (میانگین اختلاف رتبه = 14.96)., p = 0,010)، اما نه به شدت در حال حاضر (در سطح متوسط ​​= 12,86، p = 0,113) یا در گروه otzыva stratha (средنяя разница rangov = 2,571, p > 0,999)، چهم در گروه گروه (ریس خانه4). . ، p = 0.010)، اما در انقراض (تفاوت میانگین رتبه = 12.86، p = 0.113) یا گروه یادآوری ترس (میانگین اختلاف رتبه = 2.571، p > 0.999) بدتر از گروه سلول خانگی (شکل 4I) نیست..با این حال، هیچ ارتباط معناداری بین بیان pPVT Fos و یادآوری خاموشی وجود نداشت (rs = 0.051، p = 0.825) (شکل 4J).در نهایت، تفاوت معنی‌داری در بیان Fos در آوران‌های pPVT IL بین گروه‌هایی با انقراض خوب، انقراض ضعیف، خاطرات ترس و در سلول‌های خانگی وجود داشت (006/0 = 12.34 P = X2(3)، بنابراین بیان Fos خوب در IL- بود. بدتر از گروه های انقراض (میانگین اختلاف رتبه = 12.54، p = 0.014) و در سلول خانگی (تفاوت میانگین رتبه = 12.89، 0.049 = p) (شکل 4K) و به طور قابل توجهی با آوران های IL در داخل pPVT بین فعال سازی و لغو انقراض، یادآوری بهتر انقراض با فعال شدن بیشتر این آوران های IL همراه بود (rs = -0.438، p = 0.047) (شکل 4L).
فعالیت Fos در آوران IL از تالاموس paraventricular خلفی (PVT) در موش، که رگرسیون خوبی نشان داد افزایش یافته بود.(الف) تفاوت معنی داری بین گروه ها در بیان Fos در aPVT وجود نداشت.(B) بین بیان Fos و یادآوری انقراض در aPVT همبستگی معنی‌داری وجود نداشت.(C) گروه یادآور ترس بیان Fos را در آوران های IL در مقایسه با سایر گروه ها نشان داد.(D) بین بیان Fos در آوران های IL و یادآوری انقراض در aPVT ارتباط معنی داری وجود نداشت.(E) تفاوت بین گروهی قابل توجهی در بیان Fos در mPVT وجود نداشت.(F) هیچ ارتباط معنی داری بین بیان Fos و حافظه انقراض در mPVT وجود نداشت.(G) بیان Fos در سلول های IL آوران در mPVT بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت.(H) ارتباط معنی داری بین بیان Fos در آوران های IL و یادآوری خاموشی در mPVT وجود نداشت.(I) یک گروه به خوبی منقرض شده، اما هیچ گروه دیگری، افزایش فعالیت Fos را در pPVT در مقایسه با گروه قفس خانگی نشان داد.(J) هیچ ارتباط معنی داری بین بیان Fos و یادآوری انقراض در pPVT وجود نداشت.(K) گروه انقراض خوب بیان Fos را در سلول‌های آوران IL در مقایسه با گروه انقراض ضعیف و گروه سلول خانگی نشان داد.(L) ارتباط معنی داری بین بیان Fos در آوران های IL و یادآوری انقراض وجود دارد، بنابراین یادآوری خوب انقراض با بیان بیشتر Fos در آوران های IL همراه است.نوارهای خطا نشان دهنده انحراف استاندارد میانگین هستند. *p <0.05، **p <0.01. *p <0.05، **p <0.01. *р <0.05، **р <0.01. *p <0.05، **p <0.01. *p <0.05،**p <0.01. *p <0.05،**p <0.01. *р <0.05، **р <0.01. *p <0.05، **p <0.01.
سپس فعالیت Fos اختصاصی جهانی و IL در aCLA و mCLA موش‌ها در همه گروه‌ها مورد بررسی قرار گرفت. تفاوت معنی داری بین گروه های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و قفس خانگی در بیان Fos در aCLA وجود داشت (X2 (3) = 8.455، 0.036 = p) به طوری که گروه یادآوری ترس (میانگین رتبه تفاوت = 14.50، p = 0.049)، اما نه گروه های فقیر (میانگین اختلاف رتبه = 10.21، p = 0.373) و نه انقراض خوب (میانگین اختلاف رتبه = 4.607، p > 0.999)، بیان Fos بیشتری نسبت به گروه قفس خانگی نشان ندادند ( شکل 5A). تفاوت معنی داری بین گروه های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و قفس خانگی در بیان Fos در aCLA وجود داشت (X2 (3) = 8.455، 0.036 = p) به طوری که گروه یادآوری ترس (میانگین رتبه تفاوت = 14.50، p = 0.049)، اما نه گروه های فقیر (میانگین اختلاف رتبه = 10.21، p = 0.373) و نه انقراض خوب (میانگین اختلاف رتبه = 4.607، p > 0.999)، بیان Fos بیشتری نسبت به گروه قفس خانگی نشان ندادند ( شکل 5A). گروه پامی با هوروشیم угашением, плохим угашением, припоминанием страха и клетками در خانواده نابلدالась значительная разница в экспрессии Fos در aCLA (X2 (3) = 8,455, p = 0,036 p = 0,036, تاک 1. = 0,049)، но ни плохая (среднояя ранговая разница = 10,21، p = 0,373)، ни گروه در گروه هوروشیم جمع شده اند (средняя ранговая разница = 4,607، p > 0,9999 خونه) 5A). تفاوت معنی‌داری در بیان aCLA Fos بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و سلول‌های خانگی وجود داشت (X2(3) = 8.455، p = 0.036)، به طوری که گروه یادآوری ترس (میانگین اختلاف رتبه = 14.50، p 0.049 =)، اما نه گروه ضعیف (تفاوت رتبه متوسط ​​= 10.21، p = 0.373) و نه گروه انقراض خوب (میانگین اختلاف رتبه = 4.607، p > 0.999) بیان Fos بیشتری نسبت به گروه سلول خانگی نشان ندادند (شکل 0.5A) . aCLA 中Fos 表达的良好消退、消退差、恐惧回忆和家庭笼组之间存在显着差异(X2 (3) = 8.455, p = 0.036)，因此恐惧回忆组(Mean Rank Diff. = 14.50，p = 0.049），但无论是差（平均秩差= 10.21，p = 0.373）还是良好灭绝（平均秩差= 4.607，p > 0.999）组，都显示出比家庭笼组更多的Fos 表达（图5A) . acla 中 fos 表达 的 消退 、 消退差 、 回忆 和 家庭 笼组 之间 存在 差异 差异 差异 差异 差异 差异 (x2 (3) = 8.455 ، p = 0.036) ， 因此 恐惧 回忆组 回忆组 回忆组 回忆组 (میانگین Rank Diff. = 14.50 ， P = P = P = P = P = P = 14. 0.049） ， 无论是 差 平均 秩差 秩差 = 10.21 ， P = 0.373） 良好 （平均 平均 秩差 秩差 = 4.607 ， P> 0.999） 组 都 出 比 家庭 笼组 更 多 的 表达 图 图 图 5a) Была значительная разница между группами со хорошим угашением, плохим угашением, отзывом страха и домашней клеткой по экспрессии Fos در aCLA (X2(3) = 8,455, p = 0,036, p = 0,036) = 0,049)، اما گروهی با پله‌ها (متوسط ​​رتبه‌بندی طبقه‌بندی = 10,21، p = 0,373) و با هوروشیم جمع‌آوری‌شده (متوسط ​​طبقه‌بندی رتبه‌بندی = 4,607، p > 0,999) 5A). تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و گروه‌های سلول خانگی در بیان aCLA Fos وجود داشت (X2(3) = 8.455، p = 0.036)، بنابراین گروه یادآوری ترس (میانگین اختلاف رتبه = 14.50)، 0.049 = p اما گروه هایی با ضعیف (تفاوت رتبه متوسط ​​= 10.21، p = 0.373) و انقراض خوب (میانگین اختلاف رتبه = 4.607، p > 0.999) بیان Fos بیشتری نسبت به گروه سلول خانگی نشان دادند (شکل 5A). .هیچ ارتباط معنی داری بین بیان جهانی Fos در (rs = 0.036، p = 0.876) (شکل 5B) یا بیان Fos در سلول های آوران IL aCLA (rs = -0.282، p = 0.215) و یادآوری انقراض (شکل 5B) وجود نداشت.0.5D)، همچنین تفاوت معنی داری بین انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و گروه های سلولی خانگی در بیان Fos در آوران های aCLA IL وجود نداشت (X2(3) = 6.722، p = 0.081) (شکل 5C)..). سپس، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و قفس خانگی در بیان Fos در mCLA وجود داشت (X2 (3) = 10.12، 0.018 = p) به طوری که گروه انقراض خوب (میانگین رتبه تفاوت . = 12.93، p = 0.038)، اما نه انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = 5.143، p > 0.999) و نه گروه های یادآوری ترس (میانگین اختلاف رتبه = 14.00، p = 0.063) بیان Fos به طور قابل توجهی در mCLA نشان ندادند. نسبت به گروه قفس خانگی (شکل 5E). سپس، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و قفس خانگی در بیان Fos در mCLA وجود داشت (X2 (3) = 10.12، 0.018 = p) به طوری که گروه انقراض خوب (میانگین رتبه تفاوت . = 12.93، p = 0.038)، اما نه انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = 5.143، p > 0.999) و نه گروه های یادآوری ترس (میانگین اختلاف رتبه = 14.00، p = 0.063) بیان Fos به طور قابل توجهی در mCLA نشان ندادند. نسبت به گروه قفس خانگی (شکل 5E). در گروه فوس در mCLA (X2 (3) = 10،12، 10،12، 10، 12، 12، 10، 10، 12، 12، 10، 10، 10، 12، 13، 13، 13، 14، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13، 13،00،00،00،000،000،000،000. رتبه = 12,93، p = 0,038)، اما هیچ گروهی از آن نازک است (مرتبط rangovaya طبقه = 5143، p > 0999)، экспрессии Fos در mCLA. سپس تفاوت معنی‌داری بین انقراض خوب، انقراض ضعیف، خاطرات ترس و گروه‌های سلول خانگی در بیان mCLA Fos وجود داشت (X2(3) = 10.12، p = 0.018)، به طوری که گروه انقراض خوب (میانگین تفاوت رتبه = 12.93، p 0.038 =)، اما نه گروه‌های انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = 5.143، p > 0.999) و نه گروه‌های یادآور ترس (میانگین اختلاف رتبه = 14.00، 0.063 = p) بیان Fos به‌طور قابل‌توجهی در mCLA نشان ندادند.در مقایسه با گروه قفس خانگی (شکل 5E).接下来 ， 在 mcla 中 的 fos 表达 ， 良好 消退组 、 不良 消 退组 、 恐惧 回忆组 家庭 笼组 之间 显着 差异 （x2 （3） = 10.12 ， p = 0.018） ， 良好 （（（（（（ （（（ تفاوت میانگین رتبه.= 12.93, p = 0.038)，但在mCLA 中，弱消退（平均秩差= 5.143，p > 0.999）和恐惧回忆组（平均秩差= 14.00，p = 0.063）均未显示出更多的Fos 表达相对于家庭笼组（图5E）. = 12.93, p = 0.038) ， 在 在 mcla 中 ， 弱消退 （平均 秩差 秩差 秩差 = 5.143 ， p> 0.999） 和 回忆组 （平均 秩差 = 14.00 ， p = 0.063） 未 显示 出 更 多 的Fos 表达 表达 的 fos 表达 表达 的 fos 表达相对于家庭笼组（图5E）。 Dalee، در экспрессии Fos در mCLA наблюдалась значительная разница между گروهпой с хорошим угасанием، گروهی با پلهیم یوگاسانیم، گروهپوی با отзывом о страه و گروه پاره با خانه 2، 1، 1 = 1، 1. ضایعات (میانگین رنج = 12,93، p = 0,038)، اما در mCLA هیچ ضعیفی کاهش می یابد (متوسط ​​رتبه بندی = 5,143، p > 0,999)، هیچ گروهی از طبقه بندی خارج می شود (به طور متوسط ​​p14,00 = 14,00 =) = 0,063) نشان داد лучшую экспрессию Много Fos по сравнению در گروهпой со домашней клеткой (Рисунок 5E). علاوه بر این، تفاوت معنی‌داری در بیان Fos در mCLA بین گروه انقراض خوب، گروه انقراض ضعیف، گروه بازخورد ترس و گروه سلول خانگی وجود داشت (X2(3) = 10.12، p = 0.018)، بنابراین، خوب انقراض (میانگین اختلاف رتبه = 12.93، p = 0.038)، اما در mCLA نه انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = 5.143، p > 0.999) و نه گروه یادآوری ترس (میانگین تفاوت رتبه = 14.00، p = 0.999) = 0.063) بیان Multi Fos در مقایسه با گروه سلول خانگی (شکل 5E).با این حال، بیان جهانی Fos در mCLA (rs = 0.321، p = 0.156) (شکل 5F) یا در سلول های mCLA IL آوران (rs = -0.121، p = 0.602) و یادآوری انقراض (شکل 5H)، تفاوت معنی داری بین گروه هایی با انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس، و یک سلول خانگی برای بیان Fos در سلول های آوران IL mCLA (X2(3)=4.923، p=0.178) (شکل 5G).
فعالیت Fos در اواسط کلاستروم در موش‌های با حافظه انقراض خوب افزایش یافت.(الف) گروه یادآوری ترس، اما نه گروه‌های دیگر، فعالیت Fos را در مقایسه با گروه سلول خانگی در aCLA نشان دادند.(ب) بین بیان Fos در aCLA و یادآوری انقراض ارتباط معنی‌داری وجود نداشت.(C) بیان Fos در سلول های aCLA آوران IL بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت.(D) ارتباط معنی داری بین بیان Fos در آوران های IL و یادآوری خاموشی در aCLA وجود نداشت.(E) گروه منقرض شده چاه، اما نه گروه های دیگر، افزایش فعالیت Fos را در mCLA در مقایسه با گروه سلول خانگی نشان دادند.(F) ارتباط معنی داری بین بیان Fos و یادآوری خاموشی در mCLA وجود نداشت.(G) بیان Fos در سلول‌های آوران IL mCLA بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری نداشت.(H) ارتباط معنی داری بین بیان Fos در آوران های IL و یادآوری خاموشی در mCLA وجود نداشت.نوارهای خطا نشان دهنده انحراف استاندارد میانگین هستند. *p < 0.05. *p < 0.05. *р < 0,05. *p < 0.05. *p < 0.05. *p < 0.05. *р < 0,05. *p < 0.05.
سپس، فعالیت Fos اختصاصی جهانی و IL در mBLA و pBLA در تمام گروه‌های موش مورد بررسی قرار گرفت.تفاوت معنی داری بین انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و گروه های سلولی خانگی در بیان Fos در mBLA وجود نداشت (944/0=X2(3, 815/0=p) (شکل 6A).همچنین تفاوت معنی داری بین گروه هایی با رگرسیون خوب، رگرسیون ضعیف، یادآوری ترس و بیان سلول خانگی در سلول های آوران IL mBLA وجود نداشت (X2(3)=0.518، p=0.915) (شکل 6C).علاوه بر این، هیچ ارتباط معنی‌داری بین بیان کلی Fos در mBLA (rs = 0.126، p = 0.588) (شکل 6B) و بیان Fos در سلول‌های آوران IL mBLA (rs = 0.200، p = 0.385) وجود نداشت (rs = 0.200، p. = 0.385).p = 0.385).شکل 6D) و یادآوری انقراض.همچنین تفاوت معنی داری در انقراض خوب، انقراض ضعیف، حافظه ترس و گروه های سلول خانگی در بیان Fos در pBLA وجود نداشت (246/4 = 236/0 p = X2(3) (شکل 6E) و همچنین تفاوت معنی داری وجود نداشت. در pBLA خوب.انقراض، انقراض ضعیف، یادآوری ترس، و گروه های سلولی خانگی در بیان Fos در سلول های آوران IL (X2(3)=1.954، p=0.582) (شکل 6G).در نهایت، بیان جهانی Fos در pBLA (rs = 0.070، p = 0.762) (شکل 6F) و بیان Fos در سلول های آوران pBLA IL (rs = 0.122، p = 0.597) و یادآوری انقراض (شکل 6H).
تفاوت های فردی در تولید مثل انقراض به تفاوت در بیان Fos در آمیگدال قاعده ای جانبی ترسیم نشد.(الف) هیچ تفاوت بین گروهی قابل توجهی در بیان Fos در mBLA وجود نداشت.(B) ارتباط معنی داری بین بیان Fos و یادآوری خاموشی در mBLA وجود نداشت.(C) بیان Fos در سلول های آوران IL mBLA بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت.(D) بین بیان Fos در سلول‌های آوران IL و یادآوری انقراض در mBLA ارتباط معنی‌داری وجود نداشت.(E) تفاوت بین گروهی قابل توجهی در بیان Fos در pBLA وجود نداشت.(F) ارتباط معنی داری بین بیان Fos و یادآوری خاموشی در pBLA وجود نداشت.(G) بیان Fos در سلول های pBLA IL آوران بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت.(H) ارتباط معنی داری بین بیان Fos در سلول های آوران IL و یادآوری خاموشی در pBLA وجود نداشت.نوارهای خطا نشان دهنده انحراف استاندارد میانگین هستند.
در نهایت، فعالیت Fos اختصاصی جهانی و IL در mvHPC و pvHPC در تمام موش‌ها مورد بررسی قرار گرفت. تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و قفس خانگی در بیان Fos در mvHPC وجود داشت (X2 (3) = 8.056، p = 0.045) به طوری که انقراض خوب (میانگین اختلاف رتبه = 13.29) ، p = 0.031)، اما نه گروه های انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = 6.857، p> 0.999) و نه یادآوری ترس (میانگین رتبه تفاوت. = 8.000، p = 0.864) بیان Fos بیشتری نسبت به گروه قفس خانگی نشان دادند (شکل. 7A). تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و قفس خانگی در بیان Fos در mvHPC وجود داشت (X2 (3) = 8.056، p = 0.045) به طوری که انقراض خوب (میانگین اختلاف رتبه = 13.29) ، p = 0.031)، اما نه گروه های انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = 6.857، p> 0.999) و نه یادآوری ترس (میانگین رتبه تفاوت. = 8.000، p = 0.864) بیان Fos بیشتری نسبت به گروه قفس خانگی نشان دادند (شکل. 7A). گروهی از گروه پامی با هوروشیم یوگاسانیم، پله‌های یوگاشنیم، отзывом страха و كلاتكامى خانگی نابلدالاسь بزرگی در فوس در mvHPC (X2 (3) = 8,056، p = 0,045 p. = 0,031)، اما ни در گروه با plohim ugasaniem (средنяя ранговая разница = 6,857، p > 0,999)، ни در گروه با отзывом страха (средняя ранговая разница = 8,000، p = 0,000، p = 0,000، p = 0,000، p = 0,000) клеткой (рис. 7А). تفاوت معنی‌داری در بیان mvHPC Fos بین گروه‌های با انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و سلول‌های خانگی وجود داشت (X2(3) = 8.056، p = 0.045)، بنابراین انقراض خوب (اختلاف رتبه میانگین = 13.29)، p = 0.031)، اما نه در گروه انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = 6.857، p > 0.999) و نه در گروه یادآوری ترس (میانگین اختلاف رتبه = 8.000، p = 0.864) بیان Fos بالاتر از گروه خانگی نبود.سلول (شکل 7A). mvHPC 中Fos 表达的良好消退、不良消退、恐惧回忆和家庭笼组之间存在显着差异（X2 (3) = 8.056, p = 0.045），因此良好消退（平均秩差= 13.29） ，p = 0.031 ），但无论是弱消退（平均秩差= 6.857，p > 0.999）还是恐惧回忆（平均秩差= 8.000，p = 0.864）组都显示出比家庭笼组更多的Fos 表达（图2）。 mvhpc 中 fos 表达 的 消退 、 不良 消退 恐惧 回忆 和 家庭 笼组 之间 存在 显着 差异 （（x2 (3) = 8.056, p = 0.045） ， 良好 （（平均 秩差 秩差 = 13.29） p = 0.031 ） ， 但 无论是 弱消退 （平均 秩差 秩差 = 6.857 ， p> 0.999） 还是 恐惧 （平均 秩差 秩差 = 8.000 ， p = 0.864） 组都 出 家庭 笼组 多 的 fos 表达 图 图。。。。 ））））））））））） Имелась значительная разница между گروهپامی «хорошо»، «плохо»، «پروانه فوق العاده» و «домашняя клетка» для экспрессии Fos در mvHPC (X2(3) = 8,056، p = 0,045 = 0,045 = رسانا 13,29)، p = 0,031)، اما گروهی با ضعیفی ام گاسانیم (میانگین طبقه بندی رتبه بندی = 6,857، p > 0,999) و گروه درگیری در سطح جهان (میانگین آسیب رنج = 8,000، p = 0,864 در گروه) домашней клетке (рис. 2). تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های خوب، بد، یادآوری ترس و سلول‌های خانگی برای بیان Fos در mvHPC وجود داشت (X2(3) = 8.056, p = 0.045) و بنابراین یک رگرسیون خوب (اختلاف رتبه میانگین = 13.29)، p = 0.031)، اما گروه هایی با انقراض ضعیف (میانگین اختلاف رتبه = 6.857، p > 0.999) و خاطرات ترس (میانگین اختلاف رتبه = 8.000، p = 0.864) بیان Fos بیشتری نسبت به گروه در قفس خانه نشان دادند (شکل 2).7A).با این حال، تفاوت معنی داری وجود نداشت (X2(3) = 4.893، p = 0.180) (شکل 7C).علاوه بر این، هیچ ارتباط معنی‌داری بین بیان جهانی Fos در mvHPC (rs = -0.233، p = 0.309) (شکل 7B) و بیان Fos در سلول‌های IL آوران mvHPC (rs = 0.056، p = 0.810) وجود نداشت (شکل 7D).و گزارشی از ناپدید شدنعلاوه بر این، تفاوت معنی‌داری بین انقراض خوب، انقراض ضعیف، یادآوری ترس و گروه‌های سلول خانگی در بیان Fos در pvHPC وجود نداشت (X2(3) = 3.623، p = 0.353) (شکل 7E)، و تفاوت معنی‌داری وجود نداشت.تفاوت در رگرسیون خوب بیان Fos در سلول های IL آوران pvHPC، رگرسیون ضعیف، حافظه ترس و گروه های سلولی خانگی (X2(3)=3.871، p=0.276) (شکل 7G).در نهایت، هیچ ارتباط معنی‌داری بین بیان PvHPC جهانی Fos (rs = -0.127، p = 0.584) (شکل 7F) و بیان Fos در سلول‌های pvHPC آوران IL (rs = 0.176، p = 0.447) و یادآوری انقراض (شکل 7F) وجود نداشت. ).7H).
بیان Fos در هیپوکامپ شکمی موش‌ها افزایش می‌یابد که نشان‌دهنده انقراض حافظه خوب است.(الف) گروه منقرض شده به خوبی، اما نه گروه های دیگر، بیان Fos را در mvHPC در مقایسه با گروه سلول خانگی نشان دادند.(B) بین بیان Fos و یادآوری خاموشی در mvPHC همبستگی معنی‌داری وجود نداشت.(C) بیان Fos در سلول های IL آوران mvHPC بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت.(D) ارتباط معنی داری بین بیان Fos در آوران های IL و یادآوری خاموشی در mvHPC وجود نداشت.(E) تفاوت معنی داری بین گروه ها در بیان Fos در pvHPC وجود نداشت.(F) ارتباط معنی داری بین بیان Fos و یادآوری خاموشی در pvHPC وجود نداشت.(G) بیان Fos در سلول‌های IL آوران pVHPC بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری نداشت.(H) ارتباط معنی داری بین بیان Fos در آوران های IL و یادآوری خاموشی در pvHPC وجود نداشت.نوارهای خطا نشان دهنده انحراف استاندارد میانگین هستند. *p < 0.05. *p < 0.05. *р < 0,05. *p < 0.05. *p < 0.05. *p < 0.05. *р < 0,05. *p < 0.05.تجزیه و تحلیل اولیه ما برای همه مناطق مقایسه را در سه سطح در امتداد محور قدامی خلفی نشان داد، اگرچه ما همچنین هر منطقه ای را که در امتداد محور قدامی خلفی فرو ریخته بود تجزیه و تحلیل کردیم.نتایج این تحلیل ها در جدول 1 ارائه شده است.
در اینجا ما آزمایش کردیم که آیا تفاوت های فردی در یادآوری انقراض در الگوهای مختلف فعالیت آوران در قشر لیمبیک تحتانی منعکس می شود یا خیر.برای این منظور، ما فعالیت Fos را در پیش‌بینی‌های IL از تالاموس پارا بطنی، کلاستروم، لوزه قاعده‌ای جانبی و هیپوکامپ شکمی پس از پخش مجدد انقراض ارزیابی کردیم.در سلول های پروجکشن کننده IL، ما فعالیت بالاتری در ناحیه خلفی PVT در موش هایی پیدا کردیم که یادآور انقراض خوبی در مقایسه با موش های با انقراض ضعیف نشان دادند.هیچ تفاوتی در آوران های IL از هسته ترقوه، هیپوکامپ شکمی یا لوزه قاعده جانبی وجود نداشت.علاوه بر سلول‌های پروجکشن کننده IL، افزایش فعالیت عصبی در نواحی منتخب کلاستروم موش و هیپوکامپ شکمی با وضوح خوب مشاهده شد.نتایج ما نشان می‌دهد که حافظه انقراض موفقیت‌آمیز توسط پیش‌بینی‌های PVT خاص به سلول‌های هدف‌دار IL و غیر IL در کلاستروم و هیپوکامپ شکمی سازماندهی می‌شود.
ما دریافتیم که پیش‌بینی PVT IL در موش‌هایی فعال بود که یادآوری انقراض خوبی را نشان دادند، که با مطالعه اخیر که نشان می‌دهد PVT برای یادآوری انقراض لازم است، مطابقت دارد.این مطالعه از دستکاری‌های خاص زیر منطقه استفاده نکرد، اما نشان داد که هر دو پیش‌بینی PVT روی آمیگدال مرکزی جانبی و پیش‌بینی‌های IL روی PVT برای بازتولید انقراض مورد نیاز بودند.نتایج ما نشان می‌دهد که علاوه بر زنجیره IL-PVT-CeL، یک ورود پس از PVT به IL نیز ممکن است برای یادآوری خاموش مورد نیاز باشد.بنابراین، معلوم می شود که هر دو اتصال IL وابران و آوران در تولید مثل انقراض نقش دارند.یک گام مهم بعدی تعیین این است که چه چیزی باعث می شود pPVT سیگنال تولید مثل خاموشی در سطح مدار عصبی را بدهد.علاوه بر رابطه با IL، مطالعات قبلی ردیابی مجرای 31،32 نشان داده است که pPVT ورودی را از خاکستری دور قناتی شکمی (vPAG) دریافت می کند، که با یادگیری انقراض مرتبط است33،34،35،36.اگرچه نقش vPAG در یادآوری انقراض ثابت نشده است، پیش‌بینی pPVT توسط vPAG به دلیل تراکم آنها و دخالت هر دو منطقه در ایجاد شواهد قبلی از انقراض ترس، کاندیدای جذابی است.
یکی دیگر از جنبه های مهم نتایج PVT ما این است که آنها در امتداد محور قدامی-خلفی خود تخصصی هستند.به طور قابل توجهی، فعالیت عصبی طرح PVT در IL با حالت رفتاری مخالف همبستگی دارد، به طوری که فعالیت پیش بینی PVT در IL با یادآوری ترس همراه است، در حالی که طرح ریزی pPVT پس از انقراض یادآوری موفق (یعنی ترس) فعال است.این ناهمگونی عملکردی در PVT با توجه به کار قبلی [مورد بحث در 37] تعجب آور نیست.یک نمونه قابل توجه از توزیع عملکردی در PVT اخیراً در مطالعه ای ظاهر شده است که ویژگی های انواع سلول های خاص در PVT را مشخص کرده است.این مطالعه نشان می‌دهد که سلول‌های دوپامین بیان‌کننده DRD2 عمدتاً در pPVT بیان می‌شوند، قشر اندام جلویی را عصب می‌کنند و به محرک‌های بد پاسخ می‌دهند.دومین جمعیت سلولی عمدتاً در aPVT بیان می‌شود و انتقال به حالت برانگیختگی فیزیولوژیکی پایین را نشان می‌دهد و قشر اندام‌های تحتانی را عصب می‌کند.نتایج ما به سختی در این الگو قرار می گیرند، زیرا سلول های aPVT پرتاب کننده IL در طول یادآوری ترس فعال هستند، در حالی که پیش بینی های pPVT فعال هستند و حیوانات سطوح پایینی از ترس را نشان می دهند.حداقل دو توضیح ممکن برای این اختلاف آشکار وجود دارد.اول، انواع سلول های شناسایی شده منحصراً در یک محل قدامی-خلفی TVV قرار ندارند.بنابراین، سلول‌های pPVT فعال IL در موش‌هایی با حافظه انقراض خوب ممکن است به دسته‌ای از سلول‌ها تعلق داشته باشند که احتمالاً در aPVT شناسایی می‌شوند و انتقال به حالت برانگیختگی پایین را نشان می‌دهند.همین امر ممکن است در مورد سلول های پروجکشن کننده IL در aPVT که پس از حافظه ترس فعال می شوند صادق باشد.دوم، مطالعات ردیابی قبلی وجود pPVT های IL3 را شناسایی کرده اند، اگرچه به نظر می رسد برخی از سلول های حاوی DRD2 مشتق شده اند، سایر انواع سلول ها ممکن است به IL برآمده و پس از تولید مثل موفقیت آمیز خاموش شدن فعال شوند.
اگرچه هدف از این مطالعه شناسایی تفاوت‌ها بین موش‌هایی بود که فنوتیپ‌های مختلف انقراض را نشان می‌دادند، این آزمایش‌ها همچنین داده‌های جدیدی را در رابطه با مکانیسم‌های حافظه ترس نشان دادند.جالب توجه است، ما افزایش فعالیت Fos را در CLA قدامی در موش‌های دارای حافظه ترس پیدا کردیم.
ترقوه به عنوان مرکز ارتباط قشر مغز قرار دارد و در فرآیندهای مختلف از یکپارچگی حسی تا توجه و خواب درگیر است40،41،42،43.شواهد محدودی در مورد اینکه چگونه کلاستروم در شرطی سازی ترس یا بیان ترس نقش دارد وجود دارد، با این حال، تحقیقات قبلی نشان داده است که بیان ترس زمینه ای در فعالیت Fos در کلاستروم دخیل است.اخیراً گزارش شده است که مهار برآمدگی‌های آترزی به قشر آنتورینال در طول شرطی‌سازی ترس زمینه‌ای، شکل‌گیری حافظه بلندمدت را مختل می‌کند، اگرچه نیاز آنها به بیان ترس آزمایش نشده است.در همان مطالعه، افزایش فعال سازی Fos هنگامی که حیوانات در معرض یک محیط جدید قرار گرفتند در مقایسه با موش هایی که در یک محیط آشنا قرار گرفتند، مشاهده شد.با در نظر گرفتن این موضوع، فعال‌سازی CLA که در اینجا گزارش می‌کنیم ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض دوربین جدید در طول آزمایش باشد، نه ترس از یادآوری.برای توصیف دقیق تر عملکرد قفل ها در ترس و پردازش موقعیتی، مطالعات آینده باید از دستکاری قفل هدفمند استفاده کنند.
اگرچه کار قبلی نشان داده است که PVT با بیان حافظه ترس مرتبط است، اما ما هیچ تغییری در بیان کل Fos در موش‌ها مشاهده نکردیم که آنها ترس را 48 ساعت پس از شرطی‌سازی به خاطر آوردند.این تفاوت را می‌توان با عوامل متعددی توضیح داد، از جمله ترس آزمایش کار قبلی از نشانه‌های گسسته در همان زمینه‌ای که شرطی‌سازی در آن انجام شد، در حالی که در آزمایش ما، آزمایش در یک اتاق جدید انجام شد.علاوه بر این، ما حیوانات خود را 60 دقیقه پس از آزمایش معدوم کردیم، در حالی که کار قبلی از نقطه زمانی 90 دقیقه استفاده می کرد.در نهایت، در مطالعات قبلی، آزمایش در اتاقی انجام شد که حیوانات می‌توانستند با اشتها پاسخ دهند، در حالی که در کار ما، موش‌ها بدون پاسخ اشتها آزمایش شدند.در حالی که این امکان را برای درجاتی از بازداری شرطی فراهم می‌کند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اجازه دادن به حیوانات برای جلوگیری از فشار برای به دست آوردن غذا در حین آزمایش اینکه آیا از نشانه‌ها می‌ترسند یا خیر، درگیری انگیزشی ایجاد می‌کند (یعنی ترس در مقابل پاداش)، که یک عامل محرک کلیدی است.مشارکت PVT48, 49. .
آمیگدال قاعده‌ای جانبی شناخته شده است که در به دست آوردن انقراض ترس دخیل است.با این حال، مشخص نیست که آیا BLA و اتصالات آن در بازگشت انقراض نقش دارند یا خیر.مطالعات تصویربرداری 23،28 افزایش فعالیت BLA را در حیواناتی که خاطرات محو شده را به خاطر می آورند، نشان داده است.در حالی که کار قبلی ما تفاوتی در فعال‌سازی BLA بین موش‌های انقراض خوب و بد نشان نداد، نتایج ما در اینجا نشان می‌دهد که یادآوری انقراض عموماً بر BLA یا فعال‌سازی در پیش‌بینی BLA IL تأثیر نمی‌گذارد.مطابق با یافته‌های ما، اگرچه مطالعات دستکاری مدار نشان می‌دهد که ورودی‌های IL به BLA برای یادگیری انقراض مهم هستند، اما برای یادآوری انقراض ضروری نیستند.با این حال، نقش BLA را نمی توان به طور کامل نادیده گرفت زیرا شواهد اخیر نشان می دهد که انواع خاصی از سلول ها در BLA برای تولید مثل انقراض لازم هستند.
قابل توجه است که یادآوری ترس منجر به فعال‌سازی Fos در BLA نمی‌شود، زیرا مطالعات قبلی ضایعه، دارو و تصویربرداری این ناحیه را در بیان ترس و/یا تثبیت مجدد ترس پس از بازیابی دخیل کرده‌اند54،55،56،57.داده‌های ارائه‌شده در اینجا زیرهسته‌های پایه و جانبی آمیگدال را ترکیب می‌کنند، و داده‌های قبلی نشان می‌دهد که بیان ترس فعالیت Fos را در سمت پشتی هسته جانبی هدایت می‌کند.ما داده‌های زیربنایی و جانبی را به طور جداگانه تجزیه و تحلیل کردیم، اما در هر دو مورد تفاوتی وجود نداشت (داده‌ها نشان داده نمی‌شوند) و هر دو ناحیه در داده‌هایی که در اینجا ارائه می‌کنیم فرو ریختند.ما مناطق فرعی آمیگدال جانبی را تجزیه و تحلیل نکردیم، بنابراین تغییرات خاص در این ناحیه ممکن است پنهان شود.احتمال دیگر عدم تغییر در فعالیت Fos در BLA به دلیل زمان بندی خاطرات ترس در مقایسه با شرطی سازی است.برخی از کارهای قبلی نشان داده اند که سهم BLA در بیان ترس با گذشت زمان پس از شرطی سازی کاهش می یابد، به طوری که بیان در 24 ساعت پس از شرطی سازی وابسته به BLA است اما در 7 روز مستقل است (رجوع کنید به 45 اما به 58 مراجعه کنید).48 ساعت پس از تمرین رخ داد، و این باعث می شود که عدم تغییر در فعالیت Fos در این نقطه زمانی به احتمال زیاد منعکس کننده تغییرات وابسته به زمان در مشارکت BLA در بیان ترس باشد.
در نهایت، شواهدی پیدا کردیم که حافظه انقراض موفق با هیپوکامپ شکمی مرتبط است.این مشخصه vHPCهای "متوسط" است زیرا همان الگوی در ناحیه خلفی دیده نمی شود.مطابق با کار قبلی، ما هیچ تغییری در فعال سازی Fos در IL های vHPC آوران پیدا نکردیم.شواهد قابل توجهی وجود دارد مبنی بر اینکه vHPC28,60,61 برای واقعی سازی ترس زمانی که CS خارج از زمینه ای که محو شدن در آن رخ می دهد، مورد نیاز است و این حداقل تا حدی به ورود vHPC به IL13 بستگی دارد.بر اساس این نتایج قبلی، ما انتظار داریم که محو شدن ضعیف با افزایش فعالیت پیش بینی شده IL vHPC همراه باشد.با این حال، این مورد نبود، زیرا هیچ تفاوتی در فعالیت Fos در vHPCهای نشاندار رتروگراد با IL یا سلولهای بدون برچسب در vHPCها وجود نداشت.این نشان می دهد که ناتوانی در به خاطر سپردن محو شدن در زمینه محو شدن ممکن است مکانیسمی متفاوت از ترس از تجدید ایجاد کند.
مهم است که به برخی از محدودیت‌های طراحی و تحلیل ذاتی و چگونگی تأثیر آنها بر نتایج ما توجه داشته باشیم.ابتدا حیوانات را به یک سوم بالا و پایین و موش ها را بر اساس نمرات یادآوری انقراض به «خوب» و «بد» تقسیم کردیم.این کار به منظور اجتناب از طرح‌های گروهی که حیوانات را از وسط توزیع به گروه‌های جداگانه تقسیم می‌کند، یا طرح‌های گروهی که حیوانات را از وسط توزیع حذف می‌کنند، مانند جداسازی با میانه یا مقایسه یک سوم بالایی و پایینی موش‌ها انجام می‌شود. .ما می‌خواهیم از این وضعیت اجتناب کنیم، زیرا تقسیم‌بندی میانه، تغییرپذیری پاسخ‌های انسانی به تروما را که ما سعی در مدل‌سازی آن داریم، منعکس نمی‌کند.علاوه بر این، در حالی که مقایسه یک سوم بالایی و پایینی موش‌ها به ما امکان مقایسه گروه‌هایی با اندازه مشابه را می‌دهد، این رویکرد حیوانات را در مرکز توزیع نادیده می‌گیرد و به دقت تنوع در واکنش‌ها به آسیب را منعکس نمی‌کند.در حالی که روش ما ممکن است از مشکلات مربوط به واریانس ناهمگن و مقایسه گروه‌هایی با حجم نمونه نابرابر رنج ببرد، آنچه را که می‌خواهیم تقلید کنیم بهتر از روش‌های جایگزین نشان می‌دهد.
نتایج ارائه شده در اینجا به ما کمک می کند تا درک بهتری داشته باشیم که چگونه تفاوت های فردی در یادآوری خاموشی در تفاوت در فعالیت مدار عصبی منعکس می شود.یافته های ما ممکن است مربوط به اختلال استرس پس از سانحه باشد، که با ترس بیش از حد و ناتوانی در حذف پاسخ های ترس مرتبط است.ما نشان می دهیم که تفاوت در یادآوری انقراض با تفاوت در فعالیت عصبی درونی و بیرونی پیش بینی شده بر روی IL همراه است.این تفاوت ها در سراسر مناطق مجزا در امتداد محور قدامی خلفی توزیع شد و اهمیت ارزیابی عملکرد مغز در سطح زیر منطقه ای را برجسته تر کرد.معایب روش فعلی شامل ارتباط مطالعه و تمرکز بر جوندگان نر است.تحقیقات آینده باید مکانیسم‌های عصبی زیست‌شناختی زیربنای یادگیری انقراض را در جوندگان ماده تعیین کند و از روش‌هایی برای استنتاج علّی استفاده کند.
مجموعه داده های مورد استفاده و/یا تجزیه و تحلیل شده در مطالعه حاضر در صورت درخواست معقول از نویسندگان مربوطه در دسترس است.
Pavlov IP Conditioning: مطالعه فعالیت فیزیولوژیکی قشر مغز.(انتشارات دانشگاه آکسفورد، 1927).
Rothbaum, BO, & Davis, M. کاربرد اصول یادگیری در درمان واکنش‌های پس از ضربه. Rothbaum, BO, & Davis, M. کاربرد اصول یادگیری در درمان واکنش‌های پس از ضربه.Rotbaum BO و Davis M. کاربرد اصول یادگیری در درمان واکنش‌های پس از سانحه.Rotbaum BO و Davis M. کاربرد اصول یادگیری در درمان واکنش‌های پس از سانحه.نصب.کالج نیویورک.علم.1008 (1)، 112-121 (2003).
Rauch, SA, Eftekhari, A. & Ruzek, JI بررسی مواجهه درمانی: استاندارد طلایی برای درمان PTSD. Rauch, SA, Eftekhari, A. & Ruzek, JI بررسی مواجهه درمانی: استاندارد طلایی برای درمان PTSD.Rauch SA، افتخاری A. و Ruzek DI مروری بر مواجهه درمانی: درمان استاندارد طلایی برای اختلال استرس پس از سانحه. Rauch، SA، افتخاری، A. & Ruzek، JI 暴露疗法回顾：PTSD 治疗的黄金标准. Rauch, SA, Eftekhari, A. & Ruzek, JI بررسی مواجهه درمانی: استاندارد طلایی برای درمان PTSD.Rauch، SA، افتخاری، A. and Ruzek، DI مروری بر مواجهه درمانی: درمان استاندارد طلایی برای اختلال استرس پس از سانحه.J. توانبخشی.توسعه مخزن 49، 679-687.https://doi.org/10.1682/jrrd.2011.08.0152 (2012).
Foa، EB درمان مواجهه طولانی مدت: گذشته، حال و آینده.سرکوب اضطراب 28، 1043-1047.https://doi.org/10.1002/da.20907 (2011).
آقای میلارد و همکاران.علل وجودی و اکتسابی از دست دادن حافظه در اختلال استرس پس از سانحه: یافته های یک مطالعه دوقلو.جی روانپزشک.مخزن ذخیره سازی.42 (7)، 515-520 (2008).
آقای میلارد و همکاران.مبنای عصبی زیستی ناتوانی در یادآوری خاطرات محو شده در اختلال استرس پس از سانحه.زیست شناسیروانشناسی.66 (12)، 1075-1082 (2009).
Bush، DEA، Sotres-Bayon، F. & LeDoux، JE تفاوت های فردی در ترس: جداسازی واکنش ترس و فنوتیپ های بازیابی ترس. Bush، DEA، Sotres-Bayon، F. & LeDoux، JE تفاوت های فردی در ترس: جداسازی واکنش ترس و فنوتیپ های بازیابی ترس.بوش، DEA، Sautre-Baillon، F. و LeDoux، JE تفاوت‌های فردی در ترس: متمایز کردن فنوتیپ‌های واکنش‌پذیری ترس و بازگرداندن ترس. بوش، DEA، سوترز-بایون، اف و لدوکس، جی 恐惧的个体差异：隔离恐惧反应和恐惧恢复表型. Bush, DEA, Sotres-Bayon, F. & LeDoux, JE تفاوتهای فردی در ترس: جداسازی پاسخ ترس و جدول بازیابی ترس.بوش، DEA، Sautre-Baillon، F. و LeDoux، JE تفاوت های فردی در ترس: جداسازی پاسخ های ترس و فنوتیپ بازیابی ترس.J. تروما.فشار 20 (4)، 413-422 (2007).
Russo، AS و Parsons، RG پاسخ لرزش آکوستیک در موش‌ها، تنوع بین فردی در انقراض ترس را پیش‌بینی می‌کند. Russo، AS و Parsons، RG پاسخ لرزش آکوستیک در موش‌ها، تنوع بین فردی در انقراض ترس را پیش‌بینی می‌کند.Russo، AS و Parsons، RG پاسخ لرزش آکوستیک در موش‌ها تفاوت‌های فردی را در انقراض ترس پیش‌بینی می‌کند. Russo, AS & Parsons, RG 大鼠的声学惊吓反应预测恐惧消退的个体差异。 Russo، AS & Parsons، RGRusso، AS و Parsons، RG پاسخ لرزش آکوستیک در موش‌ها تفاوت‌های فردی را در انقراض ترس پیش‌بینی می‌کند.نوروبیولوژی.مطالعه.حافظه139، 157-164 (2017).
Russo, AS, Lee, J. & Parsons, RG تنوع فردی در یادآوری انقراض ترس با فسفوریلاسیون پروتئین کیناز فعال شده با میتوژن در قشر infralimbic همراه است. Russo, AS, Lee, J. & Parsons, RG تنوع فردی در یادآوری انقراض ترس با فسفوریلاسیون پروتئین کیناز فعال شده با میتوژن در قشر infralimbic همراه است.Russo, AS, Lee, J. and Parsons, RG تنوع فردی در انقراض یادآوری ترس با فسفوریلاسیون پروتئین کیناز فعال شده با میتوژن در قشر infralimbic مرتبط است. Russo، AS، Lee، J. & Parsons، RG روسو، AS، لی، جی و پارسونز، RG یادآوری محو شدن ترس به تفاوت‌های فردی در فسفری‌سازی محیطی مربوط می‌شود.Russo, AS, Lee, J. and Parsons, RG تفاوتهای فردی در انقراض ترس در طول یادآوری با فسفوریلاسیون پروتئین کینازهای فعال شده با میتوژن در قشر اندام تحتانی همراه است.Psychopharmacology 236(7)، 2039-2048 (2019).